Światełko

   Czy to światełko w tunelu? Możliwe, bo to już z górki. Ponad dwieście dni wyprawy za nami, za chwilę rozpoczniemy odliczanie od 150 do zera przy pomocy centymetra. Tak, tak - kierownik ma taką tradycję, że na 150 dni przed końcem wyprawy wiesza w mesie centymetr i codziennie odcina 1 cm/1 dzień.
   Tymczasem za oknem widać dzień. Widać już go bardzo wyraźnie. Słońca w całej okazałości nadal nie udało nam się zobaczyć, bo ciągle przeszkadzają jakieś chmury. Podobno jutro mamy szansę na bezchmurne niebo około południa. Ale i tak kolory na niebie są cudowne!

   Kilka dni temu trochę nam się ociepliło. Zgodnie z prognozą mieliśmy dodatnia temperaturę i przez cały dzień padał deszcz! Padał, to w sumie mało powiedziane. Zrobiło się wszędzie straszliwe, śniegowe bajoro, nogi zapadały się w to momentami po kolana. Oczywiście górą lało się do kaloszy. Teraz to wszystko pięknie zamarzło iw pozostałych po naszych nogach dziurach można się zabić... Czekamy na porządne opady śniegu żeby się te wszystkie pułapki zakleiły.

   Ostatniej nocy niebo znowu rozświetliły nam zorze. Trzeba łapać tego piękna ile się da, bo za chwilę skończy się noc, a wraz z nocą zorze. Oto wczorajsze efekty:

Zorza 1

Zorza 2

   Podczas polowania na zorze moim nieodłącznym i wiernym towarzyszem jest Brzydal. Idzie krok w krok za mną (albo przed), nos pracuje i w razie czego ostrzega przed niebezpieczeństwem. Kiedy ja ustawiam się z aparatem - Brzydal kładzie się w pobliżu i cierpliwie czeka aż skończę. Czasami tylko nieco intensywniej domaga się głaskania, skutecznie uniemożliwiając wtedy jakiekolwiek działania fotograficzne. Ale - należy mu się! Na zdjęciu też się załapie!

   Czasami i mnie udaje się być na zdjęciu:

Żeby nie było, że zwykłe selfie ;)

   Czasami, kiedy koledzy się nudzą, a ja pracuję bywa też tak:

Przy zdejmowaniu tego dzieła dorobiłam się grzywki...

   A na koniec wierszyk od Andrzeja Sz. z okazji walentynek minionych:

Wszystkie nasze dziś dziewczynki

To są same Walentynki

Muszę jednak przyznać racje

I wykluczyć inne orientacje.

Do przedsięwzięć są motorem

Koją nasze serca chore

Są ozdobą tego świata

Jak motyle w pełni  lata

Jednak w dzień a może w nocy

Potrzebują wręcz pomocy

Od jakiegoś Walentego

Nie koniecznie zaś  świętego

Ten zaorze i przytuli

Czy w piżamce czy w koszuli

Zaraz życie jest weselsze

No a noce nieco bielsze

Jak mówiła stara niania

Kochać nikt już nie zabrania

Walentynki więc kochajmy

I serduszka w zamian dajmy

/ najlepiej z kwiatkiem  i buziaczkiem./